قبل از اقدام براي خريد دوچرخه، لازم است تا از مناسب بودن آن در همه جهات، به خصوص سايز و اندازه مطمئن شويد. يک دوچرخه نامناسب مي‌تواند علاوه بر ايجاد احساس ناراحتي و فشردگي، انرژي زيادي نيز از شما بگيرد. پس يکي از شرايط مهم براي لذت بردن از دوچرخه سواري، اطمينان خاطر در مورد متناسب بودن اجزاي دوچرخه از جمله بدنه، زين، فرمان و رکاب با توده بدني شما است.

1-تنه دوچرخه

 تنه دوچرخه بايد دقيقا متناسب با بدن شما باشد، در غير اين صورت دوچرخه‌سواري براي شما تبديل به کاري طاقت فرسا و عذاب آور خواهد شد. اگر تنه دوچرخه براي شما کوچک باشد و در آن فشرده شده باشيد، پاهاي شما فضاي کافي براي رکاب زدن نخواهند داشت و در مقابل اگر تنه دوچرخه بزرگتر از نياز شما باشد نيز امکان چرخش کامل پا بر روي پدال فراهم نمي‌شود و در هر دو حالت از تمام توان خود براي دوچرخه سواري بهره مند نمي‌شويد. يک راه ساده براي بررسي اندازه تنه اين است: در حاليکه پاهاي شما جفت شده و روي زمين قرار دارند،کنار تنه دوچرخه بايستيد. اگر فاصله ميله بالايي تنه و وسط پاهاي شما، حدودا 5/2 سانتي متر (معادل 1 اينچ) و يا کمي بيشتر بود، ميتوان نتيجه گرفت اين سايز از تنه مناسب شماست. البته اين اندازه در مورد دوچرخه هاي مسابقه، گردشگري و هيبريد صادق است و در مورد دوچرخه هاي کوهستان اين فاصله بايد بيشتر باشد. در مورد انتخاب دوچرخه براي کودکان نيز، اگر کودک بر روي زين نشسته باشد و نوک انگشت پايش به زمين برسد و در عين حال به راحتي بتواند فرمان را در دست بگيرد، ميتوانيد از مناسب بودن اندازه تنه براي کودک خود تا حدودي مطمئن شويد. ضمنا بايد فاصله 25-20 ميليمتري بين ميله بالاي تنه و وسط پاي کودک نيز در حالت ايستاده، بررسي شود.

  2-موقعيت زين:

 برخي دوچرخه سواران زين را کمي رو به جلو و يا رو به عقب تنظيم کرده و در اين موقعيت احساس راحتي مي‌کنند ولي اکثريت ترجيح مي دهند که زين دوچرخه صاف و بدون زاويه باشد تا هنگام سوار شدن بر روي زين احساس راحتي بيشتري کنند. بررسي اين موضوع که کدام حالت زين براي شما مناسب تر است، کاملا شخصي است و با آزمون و خطاي خود شخص، چگونگي تنظيم زين مشخص مي‌شود. اما اساسا تنظيم زين بايد به گونه‌اي باشد که پاها به راحتي روي پدال قرار گيرند و فضاي کافي براي جا به جايي آنها در دسترس باشد. اگر زين طوري تنظيم شود که براي قرار گرفتن پاها بر روي پدال نياز به جابه جايي نشيمن گاه در هر حرکت باشد، نامناسب است.

3-فرمان دوچرخه:

موقعيت قرارگيري فرمان بسيار مهمتر از آن است که دوچرخه سواران مبتدي تصور مي‌کنند. زاويه نامناسب فرمان مي‌تواند منجر به کمر درد، کشيدگي عضلات شانه و يا ايجاد درد در ناحيه مچ دست شود. به طور کلي فرمان‌ها متناسب با سايز دوچرخه و در عرض‌هاي مختلف طراحي و توليد مي‌شوند. در دوچرخه‌هاي مسابقاتي و گردشگري، معمولا عرض فرمان برابر با عرض شانه‌هاي دوچرخه سوار در نظر گرفته مي‌شود، در حالي که در مورد دوچرخه‌هاي کوهستان، عرض فرمان بيشتر است.
فرمان‌ها مي‌توانند در ارتفاع‌هاي مختلف نيز تنظيم شوند. براي مثال در دوچرخه‌هاي جاده، فرمان در ارتفاعي معادل يک اينچ پايين‌تر از بلندترين قسمت زين قرار مي‌گيرد و اين در حاليست که براي دوچرخه‌هاي کوهستان، اين ارتفاع کمتر نيز مي‌شود زيرا مرکز ثقل را پايين آورده به دوچرخه سوار کمک مي‌کند تا در عين تسلط بر دوچرخه به جلو خم شود.

در دوچرخه‌هاي هيبريد براي دسترسي به موقعيت نسبتا عمودي بدن، فرمان در ارتفاع بالاتري تنظيم مي‌شود. موقعيت عمودي بدن به شما امکان ديد وسيع‌تر اطراف را مي‌دهد، هرچند در اين شرايط بدن از آيروديناميک کمتري برخوردار است اما مي‌توانيد با تنظيم ارتفاع مجدد فرمان و پايين بردن آن در روزهاي بادي، از ورود باد با سرعت زياد به مجاري تنفسي جلوگيري کنيد.
به طور کلي اگر ترجيح مي‌دهيد در موقعيت رو به جلو دوچرخه سواري کنيد بايد فرمان را هم سطح زين تنظيم کنيد.
در هر حال هميشه به حداقل علامت درج شده روي فرمان دقت کنيد و هيچ گاه فرمان را بالاتر از آن نصب نکنيد زيرا در غير اين صورت امکان دارد ميله فرمان به درستي در بدنه قرار نگيرد.

4- چرخ ها:

 اندازه چرخ در واقع همان قطر چرخ و تاير آن است و معمولا در جدار داخلي تاير نوشته مي شود. براي مثال 26×2.2” سايز استاندارد چرخ، براي دوچرخه کوهستان است و عدد 26 نشان دهنده قطر رينگ و 2/2 ضخامت تاير آن است. چرخ ها بر حسب نحوه استفاده در گروه‌هاي On Road, Off Road, Touring و BMX طبقه بندي مي‌شوند. براي مثال چرخ‌هايي که براي پرش از موانع در BMX استفاده مي‌شوند بايد براي تحمل فشار بيشتر، سطح کوچکتري داشته باشند.
اندازه استاندارد چرخ‌هاي دوچرخه کوهستان معمولا 559 ميلي متر (معادل 26 اينچ) يا 622 ميلي متر (معادل 29 اينچ) است و از آنجا که اولين بار در ايالات متحده آمريکا توليد شده، اندازه آن معمولا بر حسب اينچ بيان مي‌شود.

در دوچرخه‌هاي جاده، گردشگري و اکثر دوچرخه‌هاي هيبريدي معمولا از تاير 700c که ضخامتي برابر 6/736 ميليمتر (29 اينچ) دارد استفاده مي‌شود، هرچند که عملا در بسياري از موارد، ضخامت اين تاير حدود 25-18 ميليمتر کمتر از عدد ذکر شده است. هرچه لبه طوقه پهن تر باشد، استفاده از دوچرخه راحت‌تر خواهد بود، به همين خاطر برخي از ورزشکاران رشته‌هاي سه گانه و چند گانه استفاده از تاير 650c را ترجيح مي‌دهند تا به اين وسيله تسلط خود بر روي دوچرخه را افزايش دهند.
در دوچرخه هاي BMX هم معمولا استفاده از هر دو سايز 500 ميلي متر(20 اينچ) و 600 ميلي متر(24 اينچ)، رايج است.
در مورد دوچرخه کودکان، دامنه تغييرات قطر تاير با سن کودک در ارتباط است. قطر مناسب براي کودکان 5-3 ساله، 300 ميليمتر (12 اينچ)، کودکان 7-5 سال، 400 ميليمتر (16 اينچ) و 10-7 سال نيز 500 ميليمتر (20 اينچ) است. در مورد کودکان بالاي 10 سال مي‌توان از تايرهايي که براي بزرگسالان به کار مي رود (قطر 600 يا 700 ميليمتر)، استفاده نمود.

5-طبق قامه و پنجه رکاب:

يکي از نکات مهم در دوچرخه‌سواري، استفاده از تمام نيروي مصرفي در راستاي پيش بردن دوچرخه و جلوگيري از اتلاف انرژي دوچرخه‌سوار است. براي دست يابي به اين منظور بايد از درست قرار گرفتن پا بر روي پنجه رکاب و انتقال تمام نيروي مصرفي به طبق قامه، براي جلو بردن دوچرخه مطمئن شويد.
نوع رايج طبق قامه‌ها طوري طراحي مي‌شوند که براي استفاده از آنها نيازمند پنجه رکاب هستيد. استفاده از پنجه رکاب اين امکان را به شما مي‌دهد تا با کفش‌هاي معمولي ورزشي نيز بتوانيد دوچرخه سواري کنيد و نيازي به کفش مخصوص دوچرخه سواري نخواهيد داشت. در دوچرخه‌هاي کوهستاني طراحي شده با اين سيستم، از پنجه رکاب دو طرفه استفاده مي‌شود. طراحي اين پنجه رکاب به گونه‌اي است که کفش به خوبي در آن قرار گرفته و در هنگام دوچرخه سواري در کوهستان و زمين‌هاي ناهموار، پا روي پنجه رکاب جا به جا نمي‌شود.
برخي ديگر از طبق طوقه‌ها به گونه‌اي طراحي مي‌شوند که نيازي به پنجه رکاب ندارند (clipless Pedals)، ولي براي استفاده از آن‌ها نيازمند کفش مخصوص دوچرخه‌سواري مي‌باشيد تا توسط ميخي که ته کفش تعبيه شده، پا بر روي طبق قلمه ثابت شود. اين طبق قامه‌ها در انواع مختلفي براي دوچرخه‌هاي جاده و کوهستان طراحي و به بازار عرضه مي‌شوند.